σημαίνον στέλεχος της σύνταξης της Λαϊκής Ημερησίας και ανώτερος συνεργάτης του Ινστιτούτου Χρηματοοικονομικών Μελετών Chongyang.
Οι ΗΠΑ πρόκειται επιτέλους να αποκτήσουν τον πρώτο πραγματικό σιδηροδρομικό σταθμό υψηλών ταχυτήτων. Τη Δευτέρα ξεκίνησε η κατασκευή της Brightline West, που συνδέει το Λας Βέγκας με τη Νότια Καλιφόρνια. Ο σιδηρόδρομος θα είναι μια ιδιωτική, αμιγώς ηλεκτρική, σιδηροδρομική γραμμή υψηλών ταχυτήτων, μήκους 218 μιλίων (350 χιλιομέτρων), με τα τρένα να κινούνται με ταχύτητα 200 μιλίων την ώρα. Η κατασκευή της αναμένεται να διαρκέσει τέσσερα χρόνια.
Σήμερα, το συνολικό μήκος των εν λειτουργία σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας της Κίνας έχει φθάσει τα 45.000 χιλιόμετρα. Ορισμένοι Αμερικανοί μπορεί να υποστηρίξουν ότι εκείνοι δεν χρειάζονται τόσο εκτεταμένα σιδηροδρομικά συστήματα υψηλών ταχυτήτων. Ωστόσο, η επιχειρηματολογία σχετικά με τις υποδομές που απαιτούνται για τη κατασκευή και λειτουργία των σιδηροδρόμων υψηλών ταχυτήτων δεν είναι τόσο απλή.
Ενώ οι ΗΠΑ επιτίθενται αμείλικτα στην κινεζική μεταποιητική βιομηχανία μιλώντας περί “πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας”, αυτός ο σιδηρόδρομος υψηλής ταχύτητας αντικατοπτρίζει το χάσμα στις υποδομές μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Καθώς οι ΗΠΑ χάνουν την ανταγωνιστικότητά τους, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο από το να υψώσουν τη σημαία του εμπορικού προστατευτισμού.
Οι New York Times δημοσίευσαν στις 18 Απριλίου ένα ρεπορτάζ για τις βιομηχανικές πολιτικές ΗΠΑ-Κίνας με τίτλο “Οι κινεζικές εξαγωγές απειλούν τη βιομηχανική ατζέντα του Μπάιντεν”. Η σχετική έκθεση μετέφερε τη πληροφορία ότι η κινεζική κυβέρνηση έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στην πράσινη βιομηχανία, προσφέροντας μεταξύ άλλων ελκυστικά δάνεια από κρατικές τράπεζες σε εταιρείες που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν, προκειμένου να αντισταθμίσει την κρίση των ακινήτων και την υποτονική εγχώρια κατανάλωση. Υποστήριξε ότι αυτά τα κινεζικά εργοστάσια λειτουργούν συχνά με χαμηλού κόστους εργατικό δυναμικό, καθιστώντας αδύνατο τον ανταγωνισμό εκ μέρους των ΗΠΑ.
Η συγκεκριμένη οπτική είναι πολύ διαδεδομένη στη Δύση και αντιπροσωπεύει μια σοβαρή παρερμηνεία της οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας, οδηγώντας σε στρατηγικό λάθος στην εθνική στρατηγική της Ουάσινγκτον όσον αφορά τον ανταγωνισμό με την Κίνα.
Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν έχει τονίσει την ανάγκη διατήρησης της κυριαρχίας των ΗΠΑ στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, ιδίως στον τομέα των ημιαγωγών. Για το σκοπό αυτό λαμβάνει ακραία μέτρα για να περιορίσει την πρόοδο της Κίνας στην τεχνολογία των τσιπ, λες και με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ μπορούν να καταστείλουν για πάντα την Κίνα υποβιβάζοντάς την στο μεσαίο και χαμηλό επίπεδο παραγωγής.
Παρόλο που η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει εκφράσει τη δέσμευσή της να δώσει προτεραιότητα στην ανάπτυξη των υποδομών και έχει διαθέσει τεράστιο ποσό κονδυλίων γι’ αυτό, η κατασκευή των υποδομών εξακολουθεί να προχωρά με αργούς ρυθμούς.
Ωστόσο, η στήριξη αποκλειστικά στην ηγεσία της υψηλής τεχνολογίας δεν επαρκεί για την επαναβιομηχανοποίηση και, μακροπρόθεσμα, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την κινεζική μεταποιητική βιομηχανία.
Γιατί ο ρυθμός και η κλίμακα της κινεζικής μεταποίησης επεκτείνονται παγκοσμίως; Επειδή έχει συσσωρεύσει αρκετή δυναμική για να φτάσει σε ένα στάδιο επανάστασης. Δεν πρόκειται για βιομηχανική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, αλλά για συνολική βιομηχανική αναβάθμιση και πλήρη υποστήριξη από ένα προηγμένο σύστημα υποδομών που έθεσε σε αμφισβήτηση τις κατασκευαστικές δυνατότητες των δυτικών χωρών.
Μια βασική παρανόηση από πλευράς ΗΠΑ και Ευρώπης έγκειται στην αποτυχία τους να συνδέσουν το Made-in-China με την ταχεία ανάπτυξη των υποδομών της Κίνας.
Η κινεζική επιτυχημένη προσέγγιση περιλαμβάνει την εξαιρετικά αποτελεσματική ανάπτυξη του εφοδιαστικού τομέα, τη σύγκλιση των κυριότερων συστημάτων παραγωγής προϊόντων, την εξάπλωση των δικτύων από τις πόλεις σε κάθε γωνιά της χώρας, τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας EV (ηλεκτροκίνητων οχημάτων) και την απανταχού παρουσία σταθμών φόρτωσης, όλα αυτά που σχετίζονται τελικά με τις υποδομές.
Η επαναβιομηχανοποίηση δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μερικά προηγμένα τσιπ και την τεχνολογία Τεχνητής Νοημοσύνης – σε τελική ανάλυση, η ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης εξαρτάται από την επαρκή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ δεν μπορούν να διατηρήσουν τις μεγάλες βιομηχανίες τους χωρίς να προσφεύγουν αποκλειστικά και μόνο στον προστατευτισμό.
Διερωτώμαι αν οι πολιτικές και οι στρατηγικές που σχεδιάζονται σε βάρος της Κίνας αντιλαμβάνονται πραγματικά την τρέχουσα κατάσταση στην Κίνα ή αν περιλαμβάνουν επιτόπιες έρευνες. Πιθανότατα βασίζονται σε εικασίες από εκθέσεις γραφείων. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι σπάνια αναφέρονται στα “Πενταετή Σχέδια” της Κίνας – τα οποία είναι αναπόσπαστο μέρος της επιτυχίας των υποδομών της Κίνας – όταν συζητούν για τον ανταγωνισμό με την Κίνα.
Βέβαια, η Ουάσιγκτον αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και αν είχε ένα σχέδιο για την ανάπτυξη των υποδομών της με τον ίδιο σθεναρό τρόπο όπως η Κίνα, μπορεί να μην είναι εφικτό να το εφαρμόσει χωρίς καμία μεταρρύθμιση του συστήματος.
Πρόσφατα, μια γέφυρα στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ υπέστη ζημιές και οι ειδικοί συζητούν αν οι επισκευές θα μπορούσαν να διαρκέσουν δύο, πέντε ή ακόμη και 10 χρόνια. Δεν μένει παρά να το δούμε.
Επιτρέψτε μου να αφηγηθώ μια ιστορία που αφορά ένα περιστατικό που συνέβη πριν από 10 χρόνια. Το 2015, το Πεκίνο είχε την υποχρέωση να εκτελέσει ένα πλήρες έργο αντικατάστασης της κύριας δοκού στη γέφυρα Sanyuan, ένα από τα πιο πολυσύχναστα και μεγαλύτερα τμήματα της πόλης, το οποίο βρισκόταν σε λειτουργία επί 40 χρόνια. Το έργο διήρκεσε μόνο 43 ώρες από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αναμφίβολα, εάν η Ουάσινγκτον θέλει πραγματικά να επιτύχει την επαναβιομηχάνιση, το θεμελιώδες ζήτημα δεν αφορά τα χρήματα. Οι ΗΠΑ είναι πλούσιες, έχουν τα κεφάλαια. Τελικά το ζήτημα επανέρχεται και πάλι στο πώς θα διασφαλιστεί η ταχύτερη βελτίωση των υποδομών μέσω θεσμικών εγγυήσεων.
