Πρόκειται για μια ανάλυση, αλλά σε καμία περίπτωση για προφητεία: ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός στον υπολογιστή για την ΕιΣτΕπ, προέβλεπε μια γρήγορη κατάληψη της Ουκρανίας και ο σχεδιασμός που πραγματοποίησαν οι αξιωματικοί του ΝΑΤΟ που ήταν υπεύθυνοι για την επίθεση του καλοκαιριού προέβλεπε μια πλήρη νίκη του Κιέβου!
Μια αναφορά για την κατάσταση στο μέτωπο της Ουκρανίας: το τσιμπολόγημα συνεχίζεται.
Επισήμανση: ο όρος «μέτωπο» χρησιμοποιείται εδώ με την εννοιολογική του σημασία και όχι σύμφωνα με τη σοβιετορωσική επιχειρησιακή σημειολογία.
Από τον Νοέμβριο του 2023, ο ρωσικός στρατός εφαρμόζει μια στρατηγική φθοράς μέσω σταδιακών περιορισμένων επιθέσεων. Για να αντιμετωπιστεί το ISR (intelligence surveillance reconnaissance/«πληροφορίες επιτήρηση αναγνώριση») του ΝΑΤΟ προς όφελος του Κιέβου, οι ρωσικές ομοσπονδιακές δυνάμεις αποφεύγουν συγκεντρώσεις μέσων που μπορούν να εντοπιστούν από δορυφόρους και που θα μπορούσαν να είναι ευάλωτες σε χτυπήματα.
Η τακτική επομένως ήταν να αποκρύψουν τις ομαδοποιήσεις εντός των απελευθερωμένων αστικών κέντρων και στη συνέχεια να περιορίσουν το χρόνο έκθεσής τους πραγματοποιώντας εξορμήσεις προς τους στόχους. Οι μηχανοκίνητες μονάδες προχωρούσαν με μεγάλη ταχύτητα και στη συνέχεια αποβίβαζαν το πεζικό, το οποίο στη συνέχεια συγκάλυπτε τα λεωφορεία που μετέφεραν ενισχύσεις. Συνεπώς σε περίπτωση που μια φάλαγγα εντοπίζεται και καταστρέφεται, επηρεάζεται μόνο ένας περιορισμένος αριθμός στρατιωτών.
Η ρωσική προέλαση έθεσε υπό αμφισβήτηση τη γραμμή άμυνας που είχε δημιουργηθεί μετά την πτώση της Αβντίεβκα.
Προβλέψεις
– Είναι απίθανο η Ρωσία να επιχειρήσει μια μεγάλη επίθεση, η οποία θα είχε υψηλό κόστος από πλευράς απωλειών. Είναι πιθανό να διατηρηθεί η τρέχουσα στρατηγική, με εξάπλωση γύρω από τις μικρές πόλεις («Κρασνογκόροβκα», «Τσάσοβ Γιαρ» κ.λπ.), αλλά χωρίς τη πρόθεση κατάληψης μεγάλων αστικών κέντρων όπως το Χάρκοβο ή την Οδησσό. Η στρατηγική αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι εμποδίζει το Κίεβο να πάρει δεύτερη ανάσα, διατηρώντας σταθερή πίεση σε πολλούς άξονες.
Στόχος είναι να εμποδιστεί το Κίεβο να στρατολογήσει, να εκπαιδεύσει και να εξοπλίσει τους 400.000 άνδρες που χρειάζεται για να περάσει στην επίθεση. Επί του παρόντος, τα διαθέσιμα στρατεύματα είναι ικανά για στατική άμυνα αλλά όχι για ελιγμούς. Η δημιουργία ενός Σώματος Στρατού του Βόρειου Τομέα (σύμβολο με λατινικό γράμμα «Ν») δεν μπορεί να ερμηνευθεί με βεβαιότητα ως ένδειξη άμεσης επίθεσης στο Χάρκοβο.
– Οι ρωσικές δυνάμεις σφυροκοπούν τους σκαπανείς και τους κατασκευαστές των αμυντικών γραμμών πίσω από τις γραμμές με ολισθαίνουσες βόμβες FAB («Φουγκασνάγια Αβία Μπόμπα», όπλο αεροκαταστροφής) και θα συνεχίσουν να το κάνουν για να δυσχεράνουν τη διατήρηση σταθερών θέσεων.
– Οι Βρετανοί ανακοίνωσαν την απόβαση των Ουκρανών στην ανατολική όχθη του Δνείπερου. Εκεί και στις ακτές της Κριμαίας έχουν ήδη πραγματοποιηθεί αμφίβιες δράσεις – πάντως όχι επιχειρήσεις. Ήταν περιιορισμένες και υπέστησαν συντριβή. Επιτυχημένες διεισδύσεις έχουν σίγουρα πραγματοποιηθεί, αλλά αφορούν αναγνωριστικές δράσεις και πράξεις δολιοφθοράς, όχι χερσαίες επιχειρήσεις. Ούτε το Κίεβο ούτε το ΝΑΤΟ διαθέτουν επαρκείς πόρους για να εξαπολύσουν μια μεγάλης κλίμακας απόβαση με ισχυρές δυνάμεις.
Οι βόμβες FAB των 500 έως 3000 κιλών που εκτοξεύονται με τη μέθοδο της ολίσθησης σφυροκοπούν την ουκρανική άμυνα και επηρεάζουν επίσης το ηθικό, γεγονός που εξηγεί ορισμένες από τις πρόσφατες γρήγορες και άτακτες κινήσεις διασκορπισμού- η άκρη του δάσους κάτω δεξιά δίνει μια ιδέα για το μέγεθος της έκρηξης.
(σ. μ. η βόμβα FAB είναι πυρομαχικό πολλαπλών χρήσεων που μπορεί να καταστρέψει άπειρους στόχους, συμπεριλαμβανομένων οχυρών βιομηχανικών εγκαταστάσεων, υπόγειων κατασκευών και φραγμάτων)
Εξελίξεις
– Με την παράδοση του ATACMS (τακτικού πυραυλικού συστήματος του στρατού) και των πυραύλων Storm Shadow/SCALP, η επίθεση στη γέφυρα του Κερτς έγινε προβλέψιμη. Το ATACMS φέρει πολεμική κεφαλή (ανάλογα με το μοντέλο, 226 κιλά TNT- οι εκδόσεις με υποπυρομαχικά δεν θα ήταν αποτελεσματικές) που το καθιστά πιο καταστροφικό για τις υποδομές από τους πυραύλους HIMARS των 227 χιλιοστών. Το ATACMS, που θεωρείται ημι-ελισσόμενο από τη Δύση, είναι για τους Ρώσους ένα βαλλιστικό αντικείμενο που μπορεί να αναχαιτιστεί στην τροχιά του όπως το Tochka U.
Το SCALP, από την άλλη πλευρά, είναι ένας πύραυλος cruise, που σημαίνει ότι είναι ευέλικτο και πιο δύσκολο να καταστραφεί κατά την πτήση. Είναι πιθανό ότι η ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροσκαφών μεγάλου βεληνεκούς και ATACMS θα χρησιμεύσει για τον κορεσμό της PVO (του συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας) και θα ανοίξει τον δρόμο για τον SCALP.
Οι ρωσικές δυνάμεις αναμένεται ότι το έχουν προβλέψει αυτό. Η καταστροφή της γέφυρας θα είναι μια προπαγανδιστική επιτυχία που πιθανότατα θα τονώσει το ηθικό των Ουκρανών, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιστράτευση, η οποία σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολη, δεδομένου ότι ο πληθυσμός είναι απρόθυμος. Ωστόσο είναι απαραίτητη για να μπορέσει να συνεχιστεί ο πόλεμος από πλευράς Ουκρανίας.
– Η προμήθεια μαχητικών-βομβαρδιστικών F-16 θα μπορούσε να φτάσει τον αριθμό των 70 έως 90 αεροσκαφών1. Θα μπορούσαν επίσης να παράσχουν την αεροπορική υποστήριξη που έλειπε από τις χερσαίες δυνάμεις το καλοκαίρι του 2023. Ανάλογα με τον οπλισμό τους2 , θα μπορούσαν να προσβάλουν ρωσικά αεροσκάφη σε μεγάλη απόσταση. Για να το κάνουν αυτό, χρειάζονται κατάλληλο έδαφος για τα εξελιγμένα μηχανήματα και τους πιλότους (μόνο 12 θα μπορούσαν να εκπαιδευτούν σε έξι μήνες με άλλους έξι στην εκπαίδευση).
Αυτοί οι δύο παράγοντες δημιουργούν έναν σημαντικό κίνδυνο αυξημένης εμπλοκής του ΝΑΤΟ, παρέχοντας βάσεις (που θεωρούνται νόμιμοι στόχοι από τη Ρωσία) και αεροπόρους με πλασματικά συμβόλαια.
Εκτόξευση πυραύλου ATACMS από εκτοξευτή M270
– Η ανάπτυξη γαλλικού και βρετανικού στρατιωτικού δυναμικού του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό έδαφος δεν έχει τη μορφή ανάπτυξης μάχιμων μονάδων, όπως είχε προταθεί κάποτε. Μια αλλαγή αυτής της στάσης θα κλιμάκωνε σημαντικά την αντιπαράθεση με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
– Η μεταφορά στη Βαρσοβία 821 πυραύλων κρουζ JASSM-ER με βεληνεκές 930 χιλιομέτρων αποτελεί απειλή για το Καλίνινγκραντ, ακόμη και για τη Μόσχα.
Έμμεσα μέτωπα: η στρατηγική της περιφερειακής περικύκλωσης συνεχίζεται
Το ΝΑΤΟ διατηρεί την άσκηση πίεσης σε άλλα μέτωπα:
– Τα στρατιωτικά γυμνάσια του ΝΑΤΟ συνεχίζονται, τώρα στη Φινλανδία, η οποία συζητά τη δημιουργία μόνιμης αμερικανικής βάσης στο έδαφός της. Οι Φινλανδοί και Σουηδοί ηγέτες τροφοδοτούν μια πολεμική και συνάμα αντι-Ρωσική ρητορική. Η Νορβηγία και η Δανία μιλούν για αντιπαράθεση στην Αρκτική. Από την πλευρά τους, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν αναδιοργανωθεί, αναδημιουργώντας μια Βόρεια Διοίκηση γύρω από την Αγία Πετρούπολη και ενισχύοντας τις ρωσικές βάσεις στον Αρκτικό Κύκλο.
– Η Λευκορωσία προειδοποιεί για απόπειρες αποσταθεροποίησης μέσω ένοπλων οργανώσεων της αντιπολίτευσης που σταθμεύουν σε χώρες του ΝΑΤΟ. Ως χώρος παρουσίας ρωσικών πυρηνικών πυραύλων και αποδεδειγμένος σύμμαχος (πραξικόπημα Βάγκνερ), το καθεστώς Λουκασένκο θα επωφεληθεί σίγουρα από τη μέγιστη δυνατή προστασία από τη Μόσχα, ωστόσο παραμένει ένα εναλλακτικό πεδίο μάχης. Ταυτόχρονα, η Πολωνία έχει επαναβεβαιώσει την επιθυμία της να γίνει ζώνη ανάπτυξης πυρηνικών πυραύλων των ΗΠΑ.
– Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Κομισιόν και το Συμβούλιο της Ευρώπης έχουν λάβει έντονα αντιπουτινική στάση, αρνούμενοι να αναγνωρίσουν τα αποτελέσματα των ρωσικών προεδρικών εκλογών και πολλαπλασιάζοντας τις κινδυνολογικές τους δηλώσεις εκφοβίζοντας την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο ενός μελλοντικού πολέμου. Ο Josep Borrel για την ΕΕ και ο Jens Stoltenberg για το ΝΑΤΟ καλούν την Ευρώπη να ενωθεί για να εξοπλίσει την Ουκρανία και να της επιτρέψει τη συνέχιση του πολέμου κατά της Ρωσίας.
Οι προοπτικές ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ και διεύρυνσής της με τα Βαλκάνια, τη Γεωργία και την Ουκρανία συζητούνται στο εσωτερικό της ενόψει των ευρωεκλογών. Από την πλευρά της, η Ρωσία έχει εντείνει τη συνεργασία της με την Ινδία, ιδίως χρησιμοποιώντας τον «στόλο-φάντασμα» των πετρελαιοφόρων της, παρά τη φαινομενική στάση της τελευταίας σχετικά με την εφαρμογή των δυτικών κυρώσεων.
– Η Γαλλία και οι ΗΠΑ εντείνουν τις παρεμβάσεις τους στην Αρμενία προς όφελος της κυβέρνησης Πασινιάν. Προβλέπεται εκτεταμένη στρατιωτική συνεργασία. Εσωτερικές αναταραχές συγκλόνισαν τη χώρα. Οι σχέσεις της Ρωσίας με το Ερεβάν επιδεινώθηκαν μέχρι του σημείου να αποσυρθούν οι ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις, ενώ οι δεσμοί με το Μπακού έγιναν στενότεροι. Οι διφορούμενες σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας συγκλίνουν από αυτή την άποψη, με την πολιτικοστρατιωτική υποστήριξη να συνδυάζεται με μεγάλα έργα υποδομής και ενέργειας.
– Η Γαλλία και η Μολδαβία εντείνουν τη στρατιωτική συνεργασία, καθιστώντας δυνατή την αποστολή γαλλικού αποσπάσματος από τη Ρουμανία και μια πιθανή άμεση αντιπαράθεση με την ισχνή ρωσική φρουρά στην Υπερδνειστερία. Η πολιτική σκλήρυνση στο Κισινάου και η καταστολή των μειονοτήτων και της αντιπολίτευσης, που πλέον είναι ενωμένη, δημιούργησε στρατηγική αβεβαιότητα. Η Μόσχα εμφανίζεται ως προστάτης της αντιπολίτευσης.
– Οι διπλωματικές προσπάθειες (Γερμανίας, ΗΠΑ) να επηρεάσουν τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ως προς τη στάση της απέναντι στη Ρωσία φαίνεται να έχουν αποτύχει. Η Ουάσινγκτον εξακολουθεί να επωφελείται από την Ταϊβάν ως πόλο έντασης για να ασκήσει πίεση στο Πεκίνο, και μια ψηφοφορία στο αμερικανικό Κογκρέσο καθιστά δυνατή την οικονομική βάση για την ενίσχυση της αμερικανικής επιρροής στο νησί.
Η συνομοσπονδία της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας γύρω από τις ΗΠΑ γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Οι Φιλιππίνες επέστρεψαν στο μαντρί των ΗΠΑ. Οι περιπτώσεις του Βιετνάμ και της Ινδονησίας χρίζουν προσοχής.
– Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση δεν έχει περιορίσει την αμερικανική βοήθεια προς το Κίεβο. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί πηγή εσωτερικής έντασης στις δυτικές χώρες στις οποίες υπάρχουν μεγάλες αραβομουσουλμανικές μειονότητες. Η ισορροπημένη θέση της Ρωσίας εκτιμάται δεόντως από τον αραβικό κόσμο, του οποίου η υποστήριξη προς την υπόθεση της Χαμάς δεν είναι τόσο προφανής ή τουλάχιστον έμπρακτη3. Οι σουνιτικές μοναρχίες του Κόλπου είχαν επιτύχει μια ισορροπία με το Ισραήλ.
Η Ρωσία και η Κίνα εργάζονταν για κατευνασμό με το σιιτικό Ιράν. Η επανάληψη των εχθροπραξιών όχι μόνο επέτρεψε να «σωθεί ο στρατιωτάκος Νετανιάχου» σε εθνικό επίπεδο, αλλά κυρίως αποκατέστησε τη θέση της Ουάσινγκτον ως βασικού διαιτητή στην περιοχή, ενώ έμμεσα επηρέασε τη ρωσοιρανική συμμαχία. Οι σχετικά μετρημένες αντιδράσεις όλων θα πρέπει να ερμηνευθούν υπό αυτό το πρίσμα. Η ενεργοποίηση των πληρεξουσίων Χούτις καθιστά δυνατή την αντιστροφή της στρατηγικής της έντασης έναντι των ΗΠΑ, με περιορισμένο κόστος.
Οι συνέπειες για την παγκόσμια και κυρίως τη δυτική οικονομία αποτελούν ασφαλώς αντικείμενο μυστικών διαπραγματεύσεων. Φαίνεται ότι η Δύση (δηλαδή ο ηγεμόνας ΗΠΑ) εργάζεται για τη διατήρηση ενός status quo ante που την ευνοεί. Η Ρωσία φαίνεται να αναπτύσσει μια στρατηγική προσανατολισμένη στο μέλλον, βλέποντας την Αφρική και τον αραβικό κόσμο ως σημαντικούς μελλοντικούς εταίρους – που θα είναι, τουλάχιστον από δημογραφική άποψη- και πιθανότατα, μαζί με τον ινδικό γίγαντα, ικανές να εξισορροπήσουν το βάρος της Κίνας, περιθωριοποιώντας το «χρυσό δισεκατομμύριο».
Παρά την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, η οποία περιορίζει το στρατηγικό της ενδιαφέρον, ο Διάδρομος Suwałki αποτελεί αντικείμενο μιας επιθετικής και κινδυνολογικής ρητορικής από τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία κατά τη διάρκεια των διεξαγόμενων ασκήσεων του ΝΑΤΟ.
Σημ. Μετ. Ο διάδρομος Suwałki, είναι μια αραιοκατοικημένη περιοχή γύρω από τα σύνορα μεταξύ Λιθουανίας και Πολωνίας και αποτελεί στη συντομότερη διαδρομή μεταξύ της Λευκορωσίας και του ρωσικού προκεχωρημένου θυλάκου της περιφέρειας Καλίνινγκραντ στην πολωνική πλευρά των συνόρων. Ονομάστηκε έτσι από την πολωνική πόλη Suwałki, και το σημείο αυτό έχει αποκτήσει μεγάλη στρατηγική και στρατιωτική σημασία από τότε που η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής προσχώρησαν στον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου.
Η Ρωσία κερδίζει έδαφος στην Αφρική καθώς η Δύση αποχωρεί, τόσο η Γαλλία (με μόνο το Τσαντ να της έχει απομείνει ως βάση) όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες (με την απροσδόκητη εκκένωση του Νίγηρα). Παρόλο που αυτό παραμένει προφανές, η μαύρη ήπειρος μας έχει συνηθίσει σε περιστροφές και ριζικές αλλαγές.
Από τη γαλλική πλευρά, η πολιτική του στρατηγού Ντε Γκωλ συνίστατο στην απελευθέρωση της μητροπολιτικής Γαλλίας από το βάρος των αποικιών, προκειμένου να αντιμετωπιστεί καλύτερα η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η στρατηγική ανεξαρτησία (αποχώρηση από την ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ, απόκτηση πυρηνικής αποτροπής κ.λπ.) Αντιμέτωπος με αντιδράσεις, ο σημερινός Γάλλος πρόεδρος φαίνεται να θέλει να επικεντρώσει την πολιτική του στην ΕΕ, χωρίς όμως να υπερασπίζεται τη γαλλική εθνική κυριαρχία – το αντίθετο μάλιστα.
Η Μολδαβία (πρώην ρουμανική επαρχία που έγινε Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία και στη συνέχεια ανεξάρτητο κράτος) εξετάζει το ενδεχόμενο να ενταχθεί στη Ρουμανία για να γίνει μέλος της ΕΕ, γεγονός που θα δημιουργήσει πρόβλημα στις μειονότητές της.
Εσωτερικό μέτωπο: μια αφύπνιση
Οι ρωσικές προεδρικές εκλογές και η τρομοκρατική επίθεση στο συναυλιακό κέντρο του Κρόκους οδήγησαν σε μια εμφανή αλλαγή της θεμελιώδους στάσης της Ρωσίας:
Οι αγγλοσαξονικές μυστικές υπηρεσίες προσπάθησαν να ενισχύσουν τα εσωτερικά ρήγματα της ρωσικής κοινωνίας, ενεργοποιώντας το ισλαμικό στοιχείο. Η Τσετσενία παραμένει υπό τον έλεγχο του Καντίροφ (ο οποίος μπορεί τώρα να αντικατασταθεί). Οι σχέσεις με την ισλαμική ζώνη της Κεντρικής Ασίας, από την άλλη πλευρά, ήταν εύθραυστες.
Η παρουσία μεγάλων διασπορών και μουσουλμανικών δημοκρατιών εντός της ίδιας της Ομοσπονδίας δημιουργούσε μια ευπάθεια την οποία η επιχείρηση Κρόκος επρόκειτο να ενισχύσει. Η αντίδραση από πλευράς εσωτερικής ασφάλειας (πολυάριθμες επιδρομές της FSB με στόχο την καταπολέμηση της παράνομης απασχόλησης) και διπλωματίας (περιορισμοί στη μετακίνηση των Τατζίκων στη Ρωσία) αποσκοπούσε στην αποκατάσταση της εξέχουσας θέσης της Ρωσίας ως οικονομικής διεξόδου και κυρίαρχου πολιτικού κέντρου.
Η πολιτική αυτή βασίζεται σε έναν οικονομικό επαναπροσδιορισμό (ιδίως στην αποζημίωση-αντίποινα για την κλοπή των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων από τη Δύση), απορρίπτοντας το ενδεχόμενο η Ρωσία να καταστεί δέσμια του ξένου εργατικού δυναμικού που απαιτείται για την υπερλειτουργία της βιομηχανίας της. Η θέση αυτή επισημοποιήθηκε από τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Η πολιτική των κεντρικών τραπεζών αναθεωρείται αναλόγως. Επιπλέον, έχει δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα για τη πάταξη του οικονομικού εγκλήματος.
Προκειμένου να πλαισιωθεί η επιτυχημένη πολεμική προσπάθεια, ξεκίνησε η πάταξη των διεφθαρμένων ελίτ. Η σύλληψη του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας και στρατάρχη Τιμούρ Ιβάνοφ ή της πρώην αντιπροέδρου της περιφερειακής κυβέρνησης της Μόσχας Σβετλάνα Στριγκούνκοβα και άλλων, είναι μια σαφής απεικόνιση αυτής της αποφασιστικής πρόθεσης.
Η Ρωσία του Πούτιν αποδέχθηκε την οικονομία της αγοράς και ανέχθηκε τον προσωπικό πλουτισμό, αλλά αρνήθηκε να επιτρέψει στον πλούτο να γίνει πηγή πολιτικής εξουσίας, γι’ αυτό και οι ολιγάρχες συνετρίβησαν. Με την πάταξη των προφανών καταχρήσεων, το καθεστώς νομιμοποίησε την πολεμική προσπάθεια που απαιτούσε από τον πληθυσμό και ικανοποίησε επίσης ορισμένες κοινωνικές προσδοκίες την υπεράσπιση των οποίων ο Ε. Πριγκόζιν είχε οικειοποιηθεί.
Είναι επίσης σημαντικό ότι ο αντισυνταγματάρχης Sourovikin ανακλήθηκε από τη θέση του στο Τμήμα Εξωτερικών Υποθέσεων (Συρία/Σουδάν) και αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Τρισούκιν, ίσως για να αναλάβει μια θέση σε βάρος του μπλοκ Σοϊγκού.
Εάν αυτή η προσέγγιση είναι επιτυχής, θα παράσχει τα μόνιμα θεμέλια που απαιτούνται για τον εκσυγχρονισμό και την εσωτερική ανάπτυξη που παραμένει το μεγάλο σχέδιο του προέδρου Πούτιν και θα επιτρέψει στη χώρα να διεκδικήσει την επικράτησή της έναντι του ΝΑΤΟ.
Η δολοφονία ενός Ρώσου από έναν Αζέρο μετανάστη στην περιοχή Λιουμπλίνο της Μόσχας θεωρείται σημαντική και δικαιολογεί την απάντηση του ρωσικού κράτους.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η βοήθεια που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ5 (τα «61 δισεκατομμύρια δολάρια»)4 κατανέμεται σε διάφορους φακέλους, το ένα τρίτο των οποίων είναι στην πραγματικότητα αφιερωμένο στην αναπλήρωση των αποθεμάτων του αμερικανικού στρατού, τα οποία έχουν σχεδόν αδειάσει από τις προμήθειες προς το Κίεβο. Ο στόχος δεν είναι μόνο να τροφοδοτηθεί αλλά και να αναζωογονηθεί το αμερικανικό στρατιωτικοβιομηχανικό λόμπι, δίνοντάς του την ικανότητα να συντηρεί έναν πόλεμο υψηλής έντασης και να πουλάει όπλα σε υποτελείς στρατούς.
Το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού χρησιμοποιείται για τη λειτουργία του ουκρανικού κράτους, το οποίο είναι πλέον κράτος μόνο κατ’ όνομα, αφού δεν μπορεί να διαχειριστεί τους θεσμούς του μέσω της φορολογίας ή της ψήφου. Τα υπόλοιπα κονδύλια, περίπου 14 δισεκατομμύρια ευρώ, θα διατεθούν για την προμήθεια πυραύλων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και αντιαεροπορικού εξοπλισμού, για να αντισταθμιστούν οι πιο κραυγαλέες ελλείψεις των ΕΔΟ.
Η Ρωσία φαίνεται επίσης να προετοιμάζεται για μια αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ. Η παραγωγή πυρομαχικών και οπλισμού δεν στέλνεται εξ ολοκλήρου στο μέτωπο, αλλά κάποια από αυτά αποθηκεύονται. Από αυτή την άποψη, ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται να χρησιμεύει ως πεδίο δοκιμών, όπως ο πόλεμος στην Ισπανία στην εποχή του. Η ρωσική βιομηχανία έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια όσον αφορά τις παραγωγικές της δυνατότητες, ο στρατός έχει επικαιροποιήσει τα δόγματά του και η μάχη έχει ξεχωρίσει τα στελέχη με τις καλύτερες επιδόσεις.
Η Ε&Α (Έρευνα και Ανάπτυξη) δεν έχει παραμεληθεί και ωφελεί τα εμπλεκόμενα στρατεύματα: τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ξηράς και αέρος αναπτύσσονται και εξελίσσονται, το πυροβολικό βελτιώνει τις επιδόσεις του (αυτοκινούμενο οβιδοβόλο Hyacinte), ο ηλεκτρονικός πόλεμος από τη πλευρά της Ρωσίας συνεχίζει να βελτιώνεται (οι ΗΠΑ παραδέχθηκαν ότι τα πυρομαχικά που καθοδηγούνται με GPS δεν ανταποκρίθηκαν στα αναμενόμενα).
Οι στρατιωτικές δυνάμεις θα επωφεληθούν από πόρους προσαρμοσμένους στις νέες απειλές που δημιουργούνται από την χορήγηση επιπλέον πόρων στο Κίεβο, ενώ το νέο αντιαεροπορικό συγκρότημα S-500 εμφανίζεται πλέον προς χρήση στην πρώτη γραμμή.
Ως εκ τούτου, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία ένδειξη ότι καμία από τις δύο πλευρές παραιτείται από τη συνέχιση της αντιπαράθεσης, ακόμη και σε σημείο που να διακινδυνεύεται η άνοδος σε ακραίες καταστάσεις που θα μπορούσαν να ξεφύγουν πολιτικά (ο σταθμός παραγωγής ενέργειας Ενεργκοντάρ απέναντι από τη Ζαπορόζιε παραμένει ένα κρίσιμο θέμα και ένα αντικείμενο ανησυχίας). Από αυτή την άποψη, η πιθανή νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι απίθανο να αλλάξει την κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να ονειροπολούμε ότι οι Ευρωπαίοι θα ξυπνήσουν και θα βάλουν τέλος στην προδιαγεγραμμένη αυτοκτονία τους, όπως έγινε δημοκρατικά στη Σλοβακία. Δυστυχώς, αυτή η ευτυχής υπόθεση είναι εξαιρετικά αβέβαιη. Η πολιτική των ΗΠΑ φαίνεται ότι συνίσταται στο να μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος της επίθεσης κατά της Ρωσίας στην Ευρώπη, και επομένως μια δημοκρατική ανατροπή εντός της ΕΕ δεν θα ήταν αποδεκτή.
Παραπομπές:
1. 24 Ολλανδοί, 22 Νορβηγοί, 19 Δανοί και αρκετοί Βέλγοι που ο αριθμός τους θα εξαρτηθεί από τα πόσα αεροσκάφη F-35 θα παραδοθούν.
2. Οι πύραυλοι αέρος-αέρος AIM 120-8 και AIM 9X Sidewinder bloc II έχουν πωληθεί στην Πολωνία για 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια- αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πιθανή προ-τοποθέτηση.
3. Τα τελευταία 60 χρόνια, οι πληθυσμοί αυτοί διατηρούνται τεχνητά σε συνθήκες που επιτρέπουν την εκμετάλλευσή τους για τη δημιουργία εφάπαξ κρίσεων, παρόλο που θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να έχουν ενσωματωθεί στις χώρες υποδοχής τους, δεδομένης της κοινής καταγωγής, θρησκείας και γλώσσας τους.
4. Οι ΗΠΑ έχουν το τεράστιο πλεονέκτημα να επωφελούνται από το δολάριο, ένα νόμισμα αναφοράς αλλά χωρίς αντίκρυσμα, χάρις το οποίο τους επιτρέπει να εκτυπώνουν (ψηφιακό) χρήμα για να δεσμεύουν σημαντικά ποσά χωρίς καμία πραγματική οικονομική επιβάρυνση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τραμπ τάχθηκε υπέρ των τιμωρητικών κυρώσεων των οικονομιών που συνεργάζονται στη διαδικασία απο-δολαριοποίησης την οποία παρακολουθούμε να εξελίσσεται σήμερα.
Πηγή: https://stratpol.com/perspectives-de-la-svo-au-printemps-2024/
